فن سانتریفیوژ

فن‌های صنعتی سیستم‌هایی هستند که وظیفه اصلی آن‌ها ایجاد یک نیروی قوی هوا از مناطق مختلف کارخانه به منظور تمیز نگه داشتن محیط اطراف است. چنین جریان هوای عظیمی تنها با کمک چرخش تعدادی تیغه که به هاب و شفت متصل شده و توسط موتور به حرکت در می‌آید، حاصل می‌شود.

فن های صنعتی در دو نوع فن‌های سانتریفیوژ و فن‌های محوری موجود می‌باشند. در فن‌های گریز از مرکز، تیغه‌های دوار، این نیرو را با کمک تیغه‌هایی که با زاویه قائم به دیسک‌ها متصل می‌شوند، ایجاد می‌کنند. نیروی ایجاد شده به این ترتیب، جهت مورد نیاز هوا را، برای افزایش فشار فراهم می‌کند. جریان هوای ایجاد شده توسط این فن از طریق لوله‌ها و مجراها هدایت می‌شود و بنابراین برای دستیابی به فشار بالاتر در مقایسه با فن‌های محوری، کمک بیشتری می‌کند.

فن‌های سانتریفیوژ برای حجم‌های پایین‌تر با فشار بیشتر مناسب‌ترند. آن‌ها توانایی بسیار بهتری در “مکش” دارند، که در طیف گسترده‌ای از کاربردهای صنعتی، مانند سیستم های تصفیه گرد و غبار، بسیار مهم است. این فن‌های گریز از مرکز نسبتا ساده هستند و یک چرخ با تیغه‌های نصب شده وجود دارد که در داخل یک محفظه می‌چرخد. هوا به صورت مماس از طریق ورودی کشیده شده و از طریق اگزوز خارج می‌شود.

فن‌های سانتریفیوژ به سه دسته تقسیم می‌شوند. فن‌های شعاعی که دارای پره‌های مستقیمی هستند که از مرکز فن هوا را به داخل می‌کشند، که رایج‌ترین نوع فن‌های سانتریفیوژ هستند و در جریان هوای غبارآلود قابل اطمینان‌ترین هستند. آنها نسبت به فن‌های با پروانه منحنی رو به عقب، که می‌توانند برای فشارهای بالاتر استفاده شوند و فن‌های با پروانه منحنی رو به جلو، که برای حجم‌های بالاتر و بیشتر در سیستمهای تهویه مطبوع استفاده می‌شوند، کمی کارآمدتر هستند. هر کدام دارای مزایا و معایبی هستند که آنها را کم و بیش برای یک کاربرد خاص، مناسب می‌کند. منحنی‌های سیستم و منحنی‌های فن به تعریف شرایط عملیاتی لازم، که در آن یک فن کارآمد خواهد بود کمک می‌کند.

لازم به توضیح است در یک سیستم غبارگیری، هوا از محل دریچه و از طریق داکت‌ها، به کیسه های فیلتر، و سپس به سمت تمیز کشیده می‌شود و از طریق فن از اگزوز خارج می‌شود.